Tunis – KONTRASTI I ČARI METROPOLE

Najpre je daleke 711. na mestu feničanskog naselja Tunes zpaočelo zidanje džamije, druge po veličini nakon one u Keruanu. Oko džamije su nikle prve kuće, bilo ih je svce više, dok nije izraslo selo. Tokom vekova selo će rasti i menjati svoj izgled, da bi u 11 veku nikle zidine Medine (naziv stare naseobine), čime započinje druga faza ubrzanog razvoja grada.

U sledećoj (od XIII do XVI veka) mesto postaje glavni grad. Ustoličila ga je 1238. dinastija Hafsida (Berberi iz Maroka), nastavljajući gradnju Medine, državnih zgrada, palata i spomenika.

Grad se nezadrživo širio i rastao.

Četvrti period je u znaku turske okupacije (između XVI i XIX veka). Obeležen je razdobljem vladavine otomanske imperije i sticanja nezavisnosti (75 godina Tunisom su vladali turski kralj i francuski kolonizatori).

Tako se, u najkraćem, može sažeti istorijska prošlost Tunisa koji je zvanično osnovan 808. godine (proglašen ej prestonicom pre no što je sagrađen). U VIII veku bio ej drugi grad Afrikije (provincije arapskog carstva), po kome će kasnije čitav kontinent dobiti ime. Njegova prošlost i sadašnjost neposredno su povezani sa zbivanjima na prostoru Kartagine i Sidi bu Saida, koji su nekada bili udaljeni od grada, a danas su njegov sastavni deo i nalaze se u njegovim predgrađima. Uz muzej Bardo, nezamenjive turističke destinacije i izletišta posetilaca glavnog grada.