Reljef i klima Sahare
Nasuprot ustaljenim predstavama o pustinji s nepreglednim ravnicama pod peskom, reljef Sahare je veoma raznolik. Čine ga kameniti, delom pošumljeni planinski masivi, koji se postepeno uzdižu sa severa prema jugu. Smenjuje ih brdovito zemljište iznad 500 metara nadmorske visine. Pretežni deo je neka vrsta ravne ploče (platoa), od 200-500 metara, sastavljene od krečnjaka, škriljaca i stena. Preovlađuju pustinjski i polupustinjski oblici reljefa (pesak, kamenjar, oaze, dine…). Najveći deo prostora Sahere je kamenita pustinja, koja se naziva hamada ili tasili, i po pravilu je teško prohodna. Raspadnute stene nazivaju se sarir. Na peskovite delove Sahare otpada oko petine njene ukupne površine.
Pustinja Sahara – klima
Klima je tipično pustinjska: suva i žarka, pa je Sahara najtoplije područje na svetu. Prosečna temperatura tokom godine iznosi 35°C, a u januaru se retko spušta ispod 10 stepeni Celzijusovih. Maksimalna temperatura zabeležena je u Libiji, kada se živa u termometru popela do rekordnih 57,8 stepeni, a minimalna od 18 stepeni ispod nule zabeležena je na planini Tibesti. Dnevna kolebanja temperature između dana i noći kreću se oko 30°C, do rekordnih 70 stepeni.
Zbog velike količine prašine koja lebdi u vazduhu, oblačnost je retka, a nebo sivobeličaste boje.
Prosečna količina padavina godišnje je ispod 50ml. U planinskim predelima dostiže i 100 ml, a na severnim i južnim obodima i dvostruko više. U pojedinim delovima pustinje kiša je prava retkost – godinama ne pada. Najviši planinski predeli ponekad osvanu i pod kratkotrajnim snegom. Kiše, koje iznenada dolaze i još brže prestaju mogu da izazovu prave bujice, ispunjavajući brzacima sasušena rečna dna, noseći sve pred sobom. Iz predostrožnosti je zabranjeno i najkraće zadržavanje u takvim suvim rečnim dolinama i jarugama. Reke sa stalnim tokom, poput Nila i Nigera gube isparavanjem velike količine vode, ali služe i kao dragoceni izvor navodnjavanja. Plitka voda u pustinji se može naći samo u oazama ili kopanjem arterskih bunara na velikim dubinama. Stalni zadatak Beduina, čiji je broj u Tunisu simboličan (neki od njih su postali čuvari stada kamila ili koza), bio je da nađu izvor vode, kojaje pripadala onom ko je prvi otkrije. Oko izvorišta bi nicalo šatorsko naselje i zasadi povrća i palmi. Dok ima vode, koja je bila izvor živora ali i mnogih sukoba. A opnda, pakovanje šatora i traganje za novim odredištem i izvorištima.
